Participatie-utopie
Dochterlief (21) heeft een proces van 3 jaar beschermd wonen achter de rug, barst van zelfvertrouwen omdat ze de wereld aankan binnen de setting zoals ze hem kent en ze is doodgewoon een jongvolwassen meid met een plafond. Plotseling sta jij, mijn dochter, voor een voldongen feit: de organisatie waarin jij je zorg krijgt, besluit
Gekortwiekt de toekomst in
Elke vogel wil het ouderlijke nest verlaten. Op weg naar een eigen toekomst. Bij onze kinderen muteerde een gen in aanleg. Hierdoor bleken hun vleugels al bij de geboorte gekortwiekt te zijn. Doorvliegen naar een eigen toekomst zou minder makkelijk gaan. Of het ouderlijk nest ooit verlaten zou worden, was de vraag. Gelukkig is mijn
Sprookjestaal
Er was eens een meisje dat geboren werd met vleugels. Net even korter, dan de vleugels van de stoere en zelfverzekerde adelaars uit de buurt. Dat ze hierdoor minder snel zou uitvliegen, werd door de jaren heen meer en meer duidelijk. En ook al kon ze in de zomer van 2022 , twintig levensjaren op
Villa Franca sluit
Waar een gezin is met meerdere kinderen met zorg, heeft de opvoeder te maken met drukke snelwegen. Wegen, waar ingevoegd, geswitcht en uitgekeken wordt. Elk familielid heeft zijn eigen behoeftes en emoties, ondanks eventuele overeenkomsten. Dat kun je als opvoeder niet gelijktrekken: dat zul je moeten splitsen. Ook mijn gezin kent een driebaansweg. Gevuld met
schrijven is de kunst
Schrijven is de kunst, maar ook een kunst op zich. Nooit geweten, dat ik zoveel kon met taal. Nooit geweten, dat mijn woorden zoveel voor mij, maar ook voor die ander zouden gaan betekenen.In 2006 begon ik met schrijven. Korte rijmpjes over mijn kinderen. Het was mijn manier om te verwerken dat ik drie kinderen
