Efteldingen. Het woord boven de ingang van de souvenirwinkel springt in het oog, zodra ik het park kom binnenlopen. De weelde van de Efteling, het paradijs voor fervente fans en ook voor onze kinderen de slagroom op de taart. Ik beloof mijn kinderen, dat ze aan het eind van de dag iets mogen uitzoeken: tenslotte

*MikaAls ouders denk je het goed te doen. Pas wanneer de kinderen hun eigen weg gaan, wordt ons als ouders de spiegel pas voorgehouden. Dan pas ontdek je scheurtjes in je opvoeding. Onze oudste begon zich op haar 19e los te worstelen. In ons huis werd mijn en haar ruimte te klein en er ontstonden

Janna Drie lieve kinderen met een glimlach op hun mond. Ze kijken de kamer in, zonder enig besef wat de toekomst hun gaat bieden. Een reflectie van een oude foto bij ons aan de wand. Dat onze drie kinderen een rugzak hebben, is nog nooit echt een probleem geweest voor ons als ouders. We gaven

Janna De haren schieten me op deze laatste dag van de maand recht overeind. Ik voel mijn bloed koken, zodra ik de nieuwste berichten onder ogen krijg. Het is weer dinsdag: de dag dat er vergaderd wordt over de woonplek van onze oudste. Mijn god, wat is het toch complex om woorden van ouders op

Onze middelste Wat me opvalt aan eenzaamheid, is dat de focus erg ligt op eenzaamheid bij ouderen. Reclames en doelgerichte activiteiten in wijken zie je als paddenstoelen uit de grond schieten: echter gaat het dan meestal om de strijd tegen eenzaamheid bij ouderen. Ook in de wijk waar ik woon, is er de laatste jaren

1 2 3 4 10
Geverifieerd door MonsterInsights