positieve groei
Wat een openbaring: ondanks mijn keus voor een administratieve opleiding, merk ik dat ik nog steeds iets voel voor een medische stukje. Ik heb bijna de opleiding tot telefoniste/receptionist af en ook administratief medewerker schiet al lekker op. Toch vind ik het wel spannend. Achter een balie zitten, kan ik dat wel? Kan ik goed reageren op boze klanten: hoe ga ik daarmee om.
Aangezien ik studeren leuk vind, wil ik verder voor officeassistent (niveau 3). Op niveau 4 heb je medisch secretaresse, waar ik dus best voor open sta. Echter twijfel ik of ik dat aan zou kunnen, want op dat niveau wordt veel van je verwacht. Misschien lukt het theoretisch, maar praktisch?
Je leest dat ik nog steeds aan het zoeken ben: wat past bij mij? Wie ben ik? Welke soort baan zou ik kunnen en wat kan ik beter niet doen (bv. in combinatie met mijn autisme) Gelukkig ben ik nog jong en heb ik tijd.
Ik voel me ondertussen op Credohuis steeds meer gewend. Toch zal het nooit als thuis aanvoelen en ik wil ook niet langer dan nodig hier wonen. Uiteindelijk wil ik doorstromen naar een studio voor mezelf met begeleiding (zoals mijn zus Janna). Al zou ik het allerliefst natuurlijk een vriendje hebben waarmee ik samen kan gaan wonen.
Op dit moment ga ik door de week van maandag t/m donderdag naar school. Ik merk dat ik altijd blij ben wanneer het donderdag is. Niet omdat ik school niet leuk vind (vind ik wel!) Maar soms als ik moe ben, zou ik het liefst niet gaan. Helaas mag ik dan ook niet sporten als ik een dagje in credohuis blijf. Dus dan houd ik het ritme aan en kan ik ook sporten.
Ook de zaterdag is een fijne dag. Ik merk dat ik iedere week ernaar toeleef: die paar uurtjes dat ik weer naar de musicalles mag. Ik merk dat ik er sinds dit jaar echt plezier in begin te vinden (wel pas sinds een paar maanden en niet sinds het begin) en dat ik ook wat meer durf dan alle eerdere jaren. Ik vind het dan soms ook jammer dat het maar 2 uurtjes in de week is of dat er geen andere activiteit is met dezelfde groep.
Afgelopen weekend ben ik samen met mama en Janna naar de Ikea geweest om te kijken wat Janna voor haar studio nodig had. Ik zag voor mezelf ook een leuk bureautje. Dat hebben papa en mama gekocht en ga ik morgen met begeleiding in elkaar zetten. (Stiekem kan ik jullie vertellen, dat een groepsgenoot al erg zijn best voor me heeft gedaan)
Ondanks de positieve dingen, is er nog steeds erg veel onrust. Ik wil alles geregeld hebben maar dat kan niet altijd. Zo hoop ik met Hemelvaart naar London te gaan, samen met papa en mama. Tot het moment dat het geregeld is, blijf ik onrustig. Ik wil hier dan controle op en weten hoe we gaan, of er al een hotel is geboekt enzovoort. Ook de inrichting van mijn kamer levert onrust. Zo wil ik een bepaalde kast op mijn kamer: waar gaan we die zetten, wanneer en hoe kunnen we mijn kamer zo inrichten dat het ook past? Daarnaast speelt elke dinsdag het wegen een grote rol in mijn onrust. Tante Es fluistert me vanaf zondag al van alles in mijn hoofd.
Ik ben dus best aan het groeien. Al zie en voel ik dat maar minimaal. De spiegel kent nog veel krassen. De twijfels, gedachtes en angsten kleuren mijn beeld. Dat is zwaar en zeker niet altijd leuk. Toch hoop ik snel van Tante Es af te zijn, want mijn hoofd is geen verblijfsplaats voor haar.
Je bent zeker aan het groeien. Dat zie ik terug in je verhaal. Je maakt toekomstplannen (eigen studiootje), echt top. En met je studie gaat het ook super, heerlijk. Aan de balie is ook niet echt iets voor mij. Liever back-office, maar ij weet zeker dat jij (en ik ook) dat kunt. En boze mensen, die zullen er vaak minder zijn dan mensen die het fijn vinden dat jij daar zit. Lieverd, ga zo door. Jij vind jouw plekje wel.