Vrije tijd en school
Na een saaie herfstvakantie, heb ik komende week projectweek op school. Dat houdt in dat er gastlessen zijn van bepaalde vakken. Ik heb dit 3 korte dagen. Daarna heb ik op donderdag en vrijdag vrij. De week erna is toetsweek, maar ik als eerstejaars heb geen toetsweek, dus heb ik weer vrij tot 15 november…zucht.
Ik vind het best moeilijk om zoveel vrij te hebben. Ik weet niet goed wat ik dan moet of kan doen. Deze herfstvakantie heb ik wel wat dingen gedaan, maar meer omdat het moet, dan dat ik het echt leuk vind. Bv. wandelen. Soms is het wel leuk, als er iemand meegaat, of met een doel. Helaas moet ik vanuit mijn eigen gedachten vaak na bv. 6500 stappen nog een rondje, want ik moet perse minimaal 8000. En dat: wat is nu het verschil?
Mama probeert me af te leiden door me mee te nemen naar de bioscoop, naar de stad enz. Dat doet ze goed, alleen werkt het niet altijd bij mij, omdat ik zelfs met een film kijken nog enorm nadenk over dingen. Terwijl ik ook een moeder-dochter middag-avond wil bij de film, met eventueel een zak M&M’s.
Daarom zie ik best op tegen al die vrije dagen. Ik moest er zelfs van huilen: doe ik een opleiding, zit ik nog vaak thuis. Ik probeer echt van alles om die dagen door te komen. Zo heb ik in de toetsweek wel al met iemand op maandag een afspraak, maar dat is niet heel lang. Op dinsdag ga ik met opa en oma wandelen en achteraf wat drinken, met eventueel een stukje vlaai. (Waar ik me nu al mee bezig houd helaas). Ook zag ik begin deze week op Instagram een foto van een wafel met slagroom, kersen, chocolade of zo. Stiekem wil ik die wel heel graag eten. Dus besloot mama voor mij, om die volgende week donderdag als uitdaging te gaan doen.
Afgelopen zaterdag was ik al gezellig gaan bakken bij mijn nichtje en daarna samen zelfgemaakte pizza gegeten. (Maar voordat ik dat mag van mijn gedachten, is er al bijna een hele week overheen gegaan). En nog geen uur later staat helaas het donderse weegmoment op dinsdag dan alweer tegen mij te preken in mijn hoofd. Daardoor is de gezelligheid de dag erna alweer ver te zoeken.
Dus, je snapt dat afleiden heel erg nodig is. Angst om te wegen, angst voor die cijfertjes en angst om zomaar ineens 1 kilo aangekomen te zijn, houdt me van de leuke dingen doen, tegen. En dat terwijl sommige gezellige dingen, zoals wandelen en vlaai eten met opa en oma pas over TWEE hele weken is. Ik weet dat ik iets mag aankomen, maar voor mijn gedachten is 5 ons veel, terwijl Puck weet dat het een schommeling is. Eigenlijk kan dus mijn hele week alleen al verpest worden, omdat ik hier dan de hele week mee in mijn hoofd zit. Ik werd vanmorgen zelfs al om 8 uur wakker waardoor ik mama voor de zoveelste keer een mailtje moest sturen met mijn gedachtes.
De rest van de toetsweek heb ik nog niks op de planning. Ze voorspellen ook nog slecht weer…Dan wil ik eerlijk gezegd NIET wandelen.
Gelukkig is er ook iets nieuws onder de zon. Ik ga zaterdag 6 november starten met Musical Unlimited. Ik heb naast zangles, nu ook gekozen om weer mee te doen met deze groep musicalsterren. Hopelijk brengt dat weer wat contacten met zich mee. Want die mis het allermeest.
Ik kan mezelf best vermaken maar ik heb helemaal geen zin in al mijn hobby’s de laatste tijd. Lezen doe ik soms wel, maar het lukt me even niet. Diamond Painting ligt te verstoffen: ook even geen concentratie voor. Bakken kan niet altijd. Recepten opzoeken en die dan koken, vind ik nog steeds leuk, maar het uitzoeken geeft ook weer stress. Ik denk er namelijk van alles bij.
Tijdens al die vrije tijd en rare gedachten, lukt het me gelukkig ook om te durven. Ik oefen met het uitzoeken van producten, zonder de ingrediënten te bekijken. Dat was de opdracht van de diëtist. Puck moest kiezen wat zij lekker vond. Ondanks dat ik dat product stiekem wel heel lekker vind dat ik dit mag eten, vind ik dit natuurlijk vanuit de eetstoornis stem heel spannend.
Ook buiten het eten om, probeer ik uit mijn comfortzone te stappen. Zo ga ik maandag mijn wenkbrauwen laten harsen. Het klinkt misschien heel normaal, maar voor mij is dit echt een grote stap.
Op maandag 15 november ga ik starten met twee dagen stage in de zorg. Heel spannend, maar ook veel zin in.
Tot snel weer
Puck
Allereerst: wat heerlijk dat je weer een stapje hebt genomen wat betreft de musical. Ik herken wat je schrijft over het niks doen. Waar jij dan gaat nadenken over het eten ga ik juist eten. Dat is helaas mijn zwakte. Gelukkig heb ik de komende tijd een aantal verplichtingen. Ik ga een traject starten wat er hopelijk aan mee werkt om weer aan betaald werk te komen. En 15 en 17 november eindelijk mijn intake bij de GGZ autisme. Hopelijk gaat het mij allemaal helpen…. blijf lekker schrijven lieve Puck, je bent er zo goed in. Kan je niet ergens vrijwilligerswerk doen in de periodes dat je veel vrij bent? Dan ben je bezig, heb je afleiding….. knuffel van mij.